
In deze gastbijdrage manen Ronald Keijzer en Geeke Bruin-Muurling om voorzichtig te zijn met het toepassen van Expliciete Directe Instructie (EDI) bij kleuters. Eerder schreef Pedro De Bruyckere dat aan dit stuk, dat in iets andere vorm in ScienceGuide verscheen, een paar dingen rammelden. De lezer kan voor zichzelf bepalen in hoeverre dat juist is. Dit is overigens geen poging EDI in diskrediet te brengen, of het debat hierover te polariseren. Integendeel. Eerder schreef Liesbeth Breek een stuk waarin ze laat zien hoe EDI en onderzoekend leren in een lessenserie met elkaar gecombineerd kunnen worden en dat beide noodzakelijk zijn voor goed onderwijs.
Gisteren kreeg ik een paar keer dit artikel doorgestuurd over Expliciete Directe Instructie en kleuters. In het artikel waarschuwen lector Ronald Keijzer (Hogeschool iPabo) en onderwijsadviseur Geeke Bruin-Muurling voor de bijsluiter. “Kinderen worden hier vooral ongelukkig van.” Er rammelt wel wat aan het artikel, zoals bijvoorbeeld: Onder het label Theoretisch Fundament, stellen de auteurs: “Een […]

iPabo-lector Annerieke Boland opende in november de jaarlijkse Jenaplanconferentie met haar keynote over de wereldverkenningen van het jonge kind. Die vroege stappen in de wereld – van het ontdekken van je schaduw tot het samen bedenken van spelregels – zet een kind al spelend. Anneriekes boodschap: maak van een kleuter niet te vroeg een schoolkind: ‘Er is niks mis met kijken naar taal en rekenen, maar dat zit allemaal al ín het spel van jonge kinderen. Als je goed kijkt naar hun spel, zie je dat dáár het leren gebeurt.’

Heel vaak krijgen kinderen goedbedoelde spreekadviezen die averechts blijken te werken.
Voorbeelden zijn: “praat eens trager”, “zeg het eens opnieuw”, “adem eens goed in”,… Hoe meer een kind zo’n adviezen krijgt, hoe meer het bewustzijn groeit en hoe meer stotteren zich verder ontwikkelt.
Een kind leert dat er iets mis is met zijn spreken en gaat het bijvoorbeeld proberen verstoppen. Je reageert dus het best zo neutraal mogelijk door gewoon af te wachten en geduldig te luisteren!
UCLL-lector Mieke Neven schreef een kritisch blogbericht over een courante kleuterklaspraktijk: de weekkalender. Het sluit mooi aan bij dit eerdere bericht van Sanne Feryn en mezelf over de weerkalender. Gewoonten bieden structuur, maar als ze zinloos zijn, betekenen ze vooral tijdverlies. “Welke dag is het vandaag?”, vraagt de meester terwijl hij naar de grote kalender op de […]

Papa’s en mama’s vragen je ongetwijfeld wel eens om opvoedingsadvies. Febe wil ’s morgens bij ons in bed kruipen. Patrick vindt dat ik haar te veel verwen, maar ik vind het gezellig. Lastig, zelfs voor een leraar. Of is het net moeilijk omdát je leraar bent? Een reflectie over de valkuilen van een opvoedingsadvies.

Liesl Veulemans schrijft op de Vlaamse groepsblog Kleutergewijs over het belang van warme relaties met kinderen. Ze doet daarbij een oproep om de kinderen in te klas te blijven aanvoelen, om de kinderen in de klas te blijven benaderen met vooral oog voor warmte, sensitiviteit, en écht aandacht geven.