Gisteren kreeg ik een paar keer dit artikel doorgestuurd over Expliciete Directe Instructie en kleuters. In het artikel waarschuwen lector Ronald Keijzer (Hogeschool iPabo) en onderwijsadviseur Geeke Bruin-Muurling voor de bijsluiter. “Kinderen worden hier vooral ongelukkig van.”

Er rammelt wel wat aan het artikel, zoals bijvoorbeeld:

• Onder het label Theoretisch Fundament, stellen de auteurs: “Een belangrijke theorie waar EDI op aangrijpt is de zogenaamde cognitive load theory (CLT) (Sweller, Ayres, & Kalyuga, 2011).” Als dit het theoretisch fundament zou zijn, dan is dat straf. Deze theorie dateert namelijk uit 1982, terwijl Directe Instructie teruggaat tot het begin van de jaren 60.
• En dan hun belangrijke waarschuwing: “Verschillende onderzoeken laten zien dat kinderen hier namelijk vooral ongelukkig van worden en dat de gerealiseerde leerwinst hoogstens zeer tijdelijk van aard is (Gray, 2015; Bjork & Bjork, 2011).”
  Deze twee bronnen voor deze waarschuwing zijn apart te noemen. Het hoofdstuk van Bjork en Bjork gaat hier helemaal niet over. Je kan het zelf nakijken, maar in het hoofdstuk vond ik zelf niks terug over kleuters of deze stelling. De referentie naar Peter Gray is geen onderzoek, maar een blogpost over onderzoek. Hierin staat wel onderbouwing voor deze waarschuwing, maar Peter Gray is naast vooraanstaand psycholoog ook een bekende verdediger van Democratisch onderwijs en tegenstander van schools onderwijs. De blogpost is niet een wetenschappelijke review van alle bevindingen in dit vlak, maar wel een aaneenrijging van onderzoeken die het punt van Gray moeten ondersteunen met trouwens veel discussie in de reacties als gevolg. Verder lijkt de stelling van tijdelijke aard ook haaks te staan op bevindingen van onder andere James Heckman. Voor de stelling dat het tijdelijk kan zijn, is wel degelijk onderbouwing mogelijk met een noodzakelijk extra element: als je het daarna niet onderhoudt, vandaar dat Heckman zelf niet meer spreekt over zijn curve, maar het nu heeft over zijn equation. Heckman zelf zou wel een goede bron geweest zijn voor het pleidooi van de auteurs (check Heckman, Krueger & Friedman, 2004, al wordt die uitvoerig gecounterd in Brown, McMullen, & File, 2019).

Andere onderzoekers hebben op Twitter nog andere gaten in het artikel geschoten, maar ik wil het zelf bij deze voorbeelden laten. Ik heb er geen moeite mee als iemand voor of tegen EDI is en ik vermoed dat weinigen pleiten voor enkel EDI – ikzelf alvast niet. Maar ik heb omwille van dergelijke elementen het echt moeilijk met deze tekst. Het is namelijk voor een lezer zonder veel achtergrondkennis moeilijk om dit alles te weten of te herkennen. Zo wordt foute informatie de wereld ingestuurd en kan er zelfs een schuldgevoel geïnduceerd worden bij leerkrachten. Dit kan hopelijk niet de bedoeling zijn?