
Ook dit jaar vraag ik jullie, onze lezers, een (kleine) bijdrage in de kosten om dit blogcollectief in de lucht te houden. We zoeken geen sponsors of subsidie, zodat we onze onafhankelijkheid als kritische onderwijsbloggers kunnen behouden. De bijdrage wordt besteed om de kosten te dekken van het Wordpress abonnement, plugins en andere voorzieningen.

Als leerlingen zelfs in taalvakken geen boeken meer hoeven lezen, wat zouden we dan willen dat ze nog in taal geïnteresseerd zijn, vraagt Michiel Wils.
De zwanenzang van de taalleraar is de kroniek van een aangekondigd drama. We vindengeen leraren Nederlands en Frans meer en de oorzaak daarvan is het perceptieprobleem van het talenonderwijs (DS 1 september). Hoe is het zover kunnen komen? Simpel. De liefde voor de taal zelf ziet zich niet meer vertaald in onze curricula: boeken lezen hoeft niet meer, de taal als studieobject is niet meer belangrijk en ook het culturele aspect hangt af van de goodwill en de kennis van de leraar.

Deze column van Barend Last verscheen eerder op zijn LinkedIn pagina. Er moet me wat van het hart. We hebben namelijk in Nederland een nieuwe nationale sport: het onderwijs bekritiseren alsof het een voetbalwedstrijd is. Schreeuwend, fluitend, met vurig negatieve leuzen, en af en toe een wc-rol of rookbom het veld op. En net zoals […]
In een eerdere blog beschreef ik dat het onderwijs ook bij het handschriftonderwijs voor een uitdaging staat. Dit geldt niet alleen voor het schrijven van letters, ook voor het schrijven van cijfers. De discussie over verbonden schrift of blokschrift kunnen we bij cijfers links laten liggen: cijfers schrijf je nou eenmaal los. Maar ook bij cijfers is […]
Leerlingen beoordelen behoort tot de kern van onze job. Een leerling wordt honderden keren per jaar geëvalueerd. We geven rapporten, we organiseren klassenraden of rapportvergaderingen, we evalueren formeel en informeel, en op het einde van het jaar beslist de klassenraad of een leerling mag overgaan naar het volgende jaar, of een diploma “verdient”. Enfin, oordelen en beoordelen is wat we doen. Daarbij praten we ook eindeloos over hoe we het doen, eventueel over hoe vaak we het doen, in het beste geval over waarom we het doen, maar dàt we doen, daar staan we nauwelijks bij stil. Nochtans zijn er kanttekeningen te plaatsen bij het mechanisme, de mogelijkheid, zelfs de wenselijkheid, van oordelen – kanttekeningen in een respectabele intellectuele traditie.

Gastblogger Amy Auckland schreef een bespreking van een keynote lezing die Gert Biesta onlangs hield op de Learning and Teaching Conference 2023 in Edinburgh. Zij schrijft: We hebben professor Gert Biesta uitgenodigd om de openingsdag van de Learning and Teaching Conference 2023 af te sluiten met een ‘provocatie’.
Gert’s provocatie is een kritiek op de alomtegenwoordige verbeteragenda’s in het huidige onderwijsonderzoek, -beleid en -praktijk. Deze agenda’s zijn geworteld in het idee dat de ‘effectiviteit’ van het onderwijs kan (en moet) worden verbeterd door bepaalde interventies te identificeren en implementeren die een positief effect hebben op het leren van leerlingen, meestal gemeten in termen van verbeterde resultaten.

Dit jaar verscheen de Nederlandse vertaling van het boek Hoe je kinderen opvoedt tot de gelukkigste ter wereld van de Finse kinderpsychiater Kaija Puura. Dat het vertaald wordt, duidt erop dat Alfabet Uitgevers er ook in Nederland en Vlaanderen een markt voor zien. Laat ons even stilstaan bij die berekende gok. 1 Een misleidende titel […]
Hoge verwachtingen hebben is het nieuwe opbrengstgericht werken. Zo bedenken we iedere keer iets nieuws om de cijfers omhoog te krijgen. Het staat nu zelfs in het nieuwe Inspectiekader. Want de basisvaardigheden zijn belangrijk — ook al zo’n woord. Ik hou mijn hart vast. Want hoge verwachtingen hebben is geen knop die je even kunt […]

Cartoon: Fokke en Sukke: https://www.nrc.nl/nieuws/2023/06/23/fokke-sukke-a4167929 De beste humor heeft een kern van waarheid. Zo ook bovenstaande cartoon van Fokke en Sukke. Ik wil me niet bezondigen aan gepsychologiseer over de factoren achter Dennis Wiersma’s gedrag, maar dat hij geen ideale schoolloopbaan heeft gehad, is een feit. Er wordt altijd enorm bewonderend naar ‘stapelaars’ gekeken, maar we […]
Tijden veranderen en de schooltijden zijn daarop geen uitzondering. Steeds vaker klinkt de roep om schooltijden beter aan te laten sluiten aan de maatschappelijke en professionele verplichtingen van ouders. Zo deed het continurooster zijn intrede, want dat is zo prettig voor ouders en de overblijf hoeft niet apart betaald en georganiseerd te worden. Maar dat […]

Jan Fasen schreef: Afgelopen maandag las ik een artikel van Sezgin Cihangir in NRC. Hij zet zich af tegen experimenteel onderwijs en stelt dat ‘directe instructie’ de enige methode is die kinderen een stevige basis geeft voor hun verdere ontwikkeling. Bij directe instructie draagt een leraar, met hulp van een daarvoor ontwikkeld model, kennis over aan leerlingen in de klas. Iedereen kent het, heeft er in zijn schooltijd uitvoerig kennis mee gemaakt, want sinds jaar en dag is het vermoedelijk de meest toegepaste methode op scholen. Maar als die manier van werken de beste en enig juiste is voor goed onderwijs en scholen al sinds mensenheugenis ermee werken, hoe is het dan mogelijk dat we jaar op jaar van de inspectie horen dat ons onderwijs onder de maat is?