
Pedagogisch onverantwoord opvoedingsadvies. Herblogd van Kleutergewijs
De Vlaamse basiscompetenties voor leraren gaan uit van een leraar als tienkamper. Zowel opvoeder zijn als partners van ouders behoren tot de 10 disciplines die leraren onder de knie moeten zien te krijgen, naast die van bijvoorbeeld begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen en inhoudelijk expert. Als lerarenopleider twijfel ik of we binnen onze beperkte opleidingstijd starters wel voldoende fond kunnen meegeven als opvoeders. Ouders raadgeven over de opvoeding van hun kinderen lijkt me om nog andere redenen een brug te ver voor de juffen en meesters. Dit ruikt naar vloeken in de eigen kerk of naar kritiek op het niveau van onze leerkrachten. Toch gaat dit blogbericht een andere richting uit.
Op Kleutergewijs schreef ik:
Papa’s en mama’s vragen je ongetwijfeld wel eens om opvoedingsadvies. Febe wil ’s morgens bij ons in bed kruipen. Patrick vindt dat ik haar te veel verwen, maar ik vind het gezellig. Lastig, zelfs voor een leraar. Of is het net moeilijk omdat je leraar bent? Als pedagoog overkomt het me ook. Het CLB zegt dat we te dicht op Stijn zijn vel zitten, dat we hem meer autonomie moeten geven. Jij geeft daar toch les over? Even heikel, zeker als men erop rekent dat je als expert en als ervaringsdeskundige spreekt.
Een reflectie dus over hoe je als onderwijsprofessional omgaat met vragen om opvoedingsadvies. Preciezer nog, een blogbericht over de valkuilen ervan.
Probleem 1: Elk advies verandert relaties
…