Een bericht uit migratieland Canada: “Canadese klaslokalen worden steeds diverser, en voor meer en meer leerlingen is het Engels of het Frans niet de eerste taal. Daarom is het belangrijk voor opleiders om te begrijpen hoe demografische verschuivingen invloed kunnen gaan hebben op hun onderwijspraktijk in de komende jaren”. Dit schrijft de Canadese docent en onderzoeker Lyle […]
Dit delen:
In deze serie stukken onderzoek ik vooronderstellingen over kennis, leren en denken waarop de overtuiging is gebaseerd dat kinderen pas kunnen denken (en vragen stellen) als ze voldoende kennis hebben; als ze voldoende hebben geleerd. Aflevering 1 ging over kennis. In deze aflevering bevraag ik ideeën over leren, niet vanuit een leerpsychologisch perspectief maar vanuit mijn perspectief als leraar.
Dit delen:
Wouter Pols gaat in vogelvlucht door de geschiedenis van de pedagogiek, die de laatste tijd weer voorzichtig terugkomt in het onderwijs. Pedagogiek heeft jaren in de verdrukking gezeten tussen het geweld van ‘evidence-based’ en resultaatgericht onderwijs in een cultuur van meetbaarheid en afrekening (Lees ‘Het Alternatief’ van René Kneyber en Jelmer Evers). Langzaam zien we weer een weg terug naar de centrale plaats die pedagogiek in het onderwijs en onderwijsonderzoek verdient.
Dit delen:
In 2012 kwam Goed Onderwijs en de Cultuur van het Meten uit van Gert Biesta, waarin hij de drieslag kwalificatie-socialisatie-persoonsvorming voor het eerst in het Nederlands introduceerde. Voor de editie van het boek die onlangs is uitgekomen schreef Biesta een nieuw nawoord. Hij vertelt hoe zijn ideeën zijn opgepakt en welke kwesties daarbij spelen. Met name gaat hij in op het misverstand over persoonsvorming (subjectificatie).
Dit delen:
In deze gastblog doet Lieselotte Gill een persoonlijk verslag van International Conference on Learning Innovations and Quality (LINQ) 2019, die eind november in Roermond plaatsvond.
De LINQ- conferentie wordt bezocht door mensen van over de hele wereld die werkzaam zijn in het onderwijs of onderzoek doen naar onderwijsvernieuwing. Het is een ontmoetingsplaats voor geïnteresseerden en van studenten aan de Masteropleiding Onderwijswetenschappen van de Open Universiteit; waartoe ikzelf ook behoor.
Dit delen:
In We Moeten Spelen toont Rob Martens overtuigend aan dat kinderen en jongeren spel nodig hebben voor hun ontwikkeling naar volwassenheid en dat spelen en leren onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Spelen is leren en goed leren is spelen, is de centrale stelling.
Dit boek moet iedereen in het onderwijs, en ieder ander die met jonge mensen werkt, lezen.
Dit delen:
Bij het afscheid van Sjef Drummen, onderwijskunstenaar te Roermond, werd mij gevraagd of ik antwoord wilde geven op de vraag wat leerlingen nodig hebben om voorbereid te zijn op de hedendaagse samenleving. Het is een vraag waar ‘curriculum.nu’ zich over buigt, een vraag die de onderwijswereld bezighoudt en verscheurt. Toch is het een vraag die geen antwoord verdient, die eigenlijk ontvraagd moet worden, die stilletjes van het podium van onze aandacht zou moeten verdwijnen, omdat zij ons zinloos begoochelt.
Dit delen:
Bij de presentatie van het overzichtswerk Dat is Pedagogiek in juni jongstleden sprak onder andere leraar-filosoof Simon Verwer. Hij vertelde over zijn – herkenbare – worsteling om onderpresterende jongens aan de gang te krijgen en te houden. Dominant in het spreken en denken over onderwijs en leren is de technische taal van de psychologie: motivatie, executieve functies, enzovoorts. Maar kunnen en […]
Dit delen:
Dit stuk is herblogd van de website van Jelle Jolles. Hij heeft het voorwoord geschreven bij het boek De ontwikkeling van jongens in het onderwijs, onder redactie van Lauk Woltring en Dick van der Wateren. Hier een uitgebreidere boekbespreking van zijn hand.
Dit delen:
Onderwijswetenschappers doen vaak of ze de wijsheid in pacht hebben. Dat hebben ze ook, maar het is een gelimiteerde wijsheid. De onderwijspraktijk is namelijk niet geconstrueerd en gearrangeerd volgens de conceptuele kaders van de wetenschap. Het alternatief is de pedagogiek. De pedagogiek heeft namelijk meer oog voor de complexiteit van de praktijk dan de onderwijswetenschappen. De pedagogiek gaat niet alleen over het ‘hoe’ (zoals voornamelijk de onderwijswetenschappen), maar ook altijd over het ‘wat’ en ‘waartoe’.
