In 2013 ontstond in Roermond een nieuw onderwijsconcept, Agora. We zijn nu 10 jaar verder, 10 jaar Agora in de praktijk. Inmiddels zijn er 30 Agorascholen opgericht of in oprichting en daarmee is het een van de snelstgroeiende onderwijsvernieuwingen in Nederland ooit. Twee belangrijke geestelijk vaders ervan, de eigenzinnige onderwijskunstenaar Sjef Drummen (in eigen woorden: […]

Tijl Rood, directeur van basisschool de Verwondering, merkt het aan het teruglopend aantal bezoekjes van collega-professionals aan zijn school: vernieuwend onderwijs zit momenteel in de hoek waar de klappen vallen. Een lobby in de kolommen van NRC en Volkskrant is kennelijk goed aangeslagen. Waar ‘vernieuwers’ in de beeldvorming vijf jaar geleden de wind aardig nog meehadden, lijkt er nu opeens weinig van hun intenties te deugen.

Op de website van het NIVOZ doen vier auteurs een oproep om te komen tot een nieuw discours over betekenisvolle onderwijswetenschap. De vraag is inderdaad ‘waartoe doen wij onderwijsonderzoek?’ stelt Jan Bransen op zijn blog janbransen.nl.Voor mij is het grootste probleem echter het bestaan van een geïsoleerde, onafhankelijke en zelfstandige onderzoekspraktijk. Zolang die praktijk blijft […]

Lector Patrick Sins Doet onderzoek voor en met traditionele vernieuwingsscholen. Dat roept de vraag op: Hoe kan je over vernieuwing spreken als het gaat over concepten die al honderd jaar bestaan? In dit stuk laat laat hij zien dat die traditie juist een kracht is op basis waarvan dalton-, montessori-, jenaplan-, freinetscholen en vrije scholen hun onderwijs kunnen vernieuwen.

Vorige week ontstond deining over een kritische onderwijsboek dat tot schorsing van de auteur Paula van Manen leidde. Het boek beschrijft de invoering van gepersonaliseerd in een opleiding binnen het ROC waar de auteur werkt en is een echte sleutelroman. Het kost iemand niet veel moeite om Agora te herkennen als de ‘Limburgse school met […]

Theo Thijssen met zijn laatste klas.

In dit stuk pleit Jan Fasen ervoor de leraar en de leerling als mens centraal te zetten. Niet als een onderwijsvernieuwing, maar als een niet langer te vermijden noodzakelijk herstel van wat we uit het oog zijn verloren toen we besloten om scholen te organiseren en te perfectioneren volgens de principes van efficiënt, goedkoop en massa. Met zijn eigen scholen laat hij zien hoe het ook anders kan.

Catharsia is de titel van het boek, waarin Sjef Drummen de hele geschiedenis van Agora en Niekée (de voorloper van Agora) uit de doeken doet. Sjef is in de loop van de jaren het boegbeeld van het Agora-onderwijs geworden, maar hij laat niet na de eer te delen met zijn partners-in-crime Jan van der Varst en Bert Sterken. Ik ben heel blij dat Sjef, als kunstenaar, dat boek heeft geschreven, omdat het net als Agora zelf, een boek is geworden dat opvattingen over wat een boek over onderwijs moet zijn – een boek überhaupt – nogal op de proef stelt.

Kort geleden kwam het boek ‘Wijze lessen: 12 bouwstenen voor effectieve didactiek’ uit. In dit boek bespreken de auteurs 12 verschillende instructie principes, waarbij ze vanuit de cognitieve psychologie kijken naar hoe leren zo effectief mogelijk kan. Maar moet onderwijs altijd effectief zijn? Michiel Lucassen zet tegenover deze 12 efficiënte bouwstenen 12 inefficiënte die in de dagelijkse onderwijspraktijk helpen om leerlingen te motiveren en hun competentie en autonomie te vergroten.

In deze gastblog doet Lieselotte Gill een persoonlijk verslag van International Conference on Learning Innovations and Quality (LINQ) 2019, die eind november in Roermond plaatsvond.
De LINQ- conferentie wordt bezocht door mensen van over de hele wereld die werkzaam zijn in het onderwijs of onderzoek doen naar onderwijsvernieuwing. Het is een ontmoetingsplaats voor geïnteresseerden en van studenten aan de Masteropleiding Onderwijswetenschappen van de Open Universiteit; waartoe ikzelf ook behoor.

In We Moeten Spelen toont Rob Martens overtuigend aan dat kinderen en jongeren spel nodig hebben voor hun ontwikkeling naar volwassenheid en dat spelen en leren onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Spelen is leren en goed leren is spelen, is de centrale stelling.
Dit boek moet iedereen in het onderwijs, en ieder ander die met jonge mensen werkt, lezen.