We weten ongelofelijk veel, er is in onze tijd al heel veel gemeten en geteld en in kaart gebracht. Ondertussen dreigen we uit het oog te verliezen dat een heel belangrijke kwestie in het onderwijs misschien geen kennisvraagstuk is: de kwestie van de rol van leraren in de zoektocht van jonge mensen om hun weg te vinden in de wereld. Het vraagstuk van persoonsvorming. Leraren hebben daarin iets te doen; het is de pedagogische dimensie van hun onderwijspraktijk. Om daarin goed te kunnen handelen is niet in de eerste plaats kennis nodig – zo is mijn stelling – maar vóór alles: aandacht. Een hart eerder dan een hoofd.

Wat is dat, (wereld-) burgerschapsonderwijs en hoe geef je dit gestalte? En vooral ook hoe doe je dat als je geen docent maatschappijleer, aardrijkskunde of geschiedenis bent?

Elsbeth Oskamp laat in deze gastbijdrage zien hoe zij socialisering en persoonsvorming in haar lessen Frans in de praktijk brengt en en passant leerlingen op een hoog niveau met die taal laat werken. Biesta’s ideeën over kwalificatie, socialisatie en persoonsvorming worden vaak als abstract en ontoegankelijk beschouwd. Dat blijkt erg mee te vallen. Elsbeth laat zien […]

Hester IJsseling schreef een essay over de domeinen kwalificatie, socialisering en persoonsvorming voor Didactief Online. Dat zijn begrippen die dankzij de Nederlandse onderwijspedagoog Gert Biesta bekend zijn geworden. Veel mensen die Biesta’s artikelen en boeken lezen vragen zich af wat zijn ideeën voor de praktijk betekenen. Hesters stuk is het eerste in een serie die […]

“Probeer in het onderwijs eens een tijd het woord ‘leren’ te vermijden.” Gert Biesta is niet bang om zijn gehoor af en toe te provoceren. Maar voor hem is dat waar het op school over gaat. Goed onderwijs gaat niet over ‘leren’, maar over ‘onderwijzen’. Dat is een tegelijk simpele en moedige uitspraak in een […]