Larry Cuban schreef op zijn blog het stuk The Sham and Shame of “Best Practices” dat ik eenieder aanraad te lezen. Hij vergelijkt het gebruik van ‘best practices’ in het onderwijs met dat in de gezondheidszorg en komt tot schokkende conclusies over zg. ‘gouden standaarden’ waarop beleid gebaseerd is.

In twee eerdere blogs hebben Flip Schrameijer en ik (hier en hier) de vergelijking met de gezondheidszorg gemaakt. We kwamen o.a. tot de conclusie dat we grote vraagtekens kunnen zetten bij de betrouwbaarheid van sommige onderzoeksmethoden en dat het blind uitvoeren van protocollen tot rampen kan leiden. Dat geldt voor het onderwijs zowel als voor de gezondheidszorg, al zullen die rampen in het eerste geval zelden dodelijk aflopen.

Het gebruik van ‘best practices’ en protocollen sluit het risico in dat de uitvoerders hun eigen kritische bewustzijn en creativiteit uitschakelen. Larry Cuban schrijft daarover:

Even in medicine. Jerome Groopman recently reported startling reversals in “best practices.” Based upon rigorous studies, an expert panel of medical researchers recommended to Medicare, for example, that it was a “best practice” to control blood sugar levels for very sick patients. “That measure of quality, ” Groopman said, “was not only shown to be wrong [by subsequent studies] but resulted in a higher likelihood of death when compared to measures allowing a more flexible treatment and higher blood sugar.” Groopman listed reversal after reversal of Medicare approved “best practices” for treating kidney disease, pneumonia, congestive heart disease, and other conditions. Need I mention the “best” age for women to have mammograms?

[A] “one-size-fits-all” mechanical procedure differs from prescribing a “best practice” for a complex disease such as diabetes, congestive heart failure, or breast cancer. Not making this critical distinction leads experts to overreach in their recommendations to practitioners and, in time, turn a “best practice” such as hormone replacement therapy for women into a fad. A similar situation plagues school reform.

Het is verleidelijk om hier voorbeelden uit het onderwijs te citeren, maar het is leuker die op Larry’s blog te lezen, waar ook toepasselijke cartoons staan.

OK. Nog één opmerking. Cuban benadrukt nog eens dat het onderwijs gedreven wordt door waarden (‘value-driven‘) en niet door de resultaten van onderzoek (‘research-driven‘). Zie ook het motto boven deze groepsblog. Hoe belangrijk het is om aan die gedachte vast te houden, toont hij in zijn blog aan. Lees meer hier.

0 0 votes
Article Rating
Abonneren
Abonneren op
guest

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

About Dick van der Wateren

Als blogger en onderwijsauteur denk ik na over onderwijs en pedagogiek. In 2016 verscheen bij Uitgeverij Ten Brink mijn boek 'Verwondering' waarin ik een lans breek voor onderwijs op basis van vragen die leerlingen zelf bedenken. In 2020 verscheen mijn boek De Denkende Klas bij LannooCampus met praktische aanwijzingen om met leerlingen dieper te denken. Als vo-docent heb ik talentvolle en begaafde leerlingen begeleid die meer uitdaging nodig hebben, en leerlingen gecoacht met diverse problemen - onderpresteren, perfectionisme, levensvragen. Na een lang leven in het onderwijs en de wetenschap ben ik in 2017 een filosofische praktijk begonnen, De Verwondering, in Amsterdam. Daar heb ik gesprekken met volwassenen zowel als jongeren over levensvragen, zingeving, werk, studie, relaties.

Category

evidence-based, onderwijs, onderzoek

Tags

, , , , ,