Dit stuk verscheen eerder op de blog Kleutergewijs.

De kloof tussen rijk en arm, het gaat vervelen. Erger dan dat is dat de kloof elke keer een beetje groter, een beetje onvermijdelijker wordt in het hoofd van degene die erover leert én bij degene die erover onderwijst. Ons woordgebruik stuurt immers ons denken, zoals in deze schitterende TED-Talk geïllustreerd wordt. In dit blogbericht zal ik kort uitleggen waarom het beeld van de kloof niet deugt en welke alternatieve beelden we hebben. Bekende en minder bekende.

Als je voor een kloof staat, ga je beter zitten

Ik beken, ik heb ongetwijfeld al geschreven over de kloof tussen de haves en have nots en die tussen de leerprestaties van rijke en kansarme kinderen. De kloof onderlijnt de grootte van de verschillen en drukt impliciet uit hoe schrijnend de auteur dat vindt. Wat zeker ook deel van de boodschap is, is het structurele karakter van het verschil. Het ravijn blijft, alle goede wil om ze te doen verdwijnen ten spijt. Psychologen noemen de gelatenheid die zich dan van mensen meester maakt aangeleerde hulpeloosheid. Als je geleerd hebt dat je verzetten of een oplossing zoeken geen zoden aan de dijk brengt, dan leg je je neer bij de feiten, hoe erg of onrechtvaardig die ook zijn. De slogan “de kloof een beetje dichten” wrong ook daarom.

De buitenbaan dan maar?

[…]

Lees verder Kloven dichten voor kansarmen werkt niet.

johandewilde

Docent in de professionele Bacheloropleiding Kleuteronderwijs Odisee, staflid van de Dienst Onderwijs en Kwaliteit van de hele hogeschool en coördinator van www.MyCompass.be breed geïnteresseerd in onderwijskundige thema's, maar bijzonder in startende leraren en informeel leren. werkte voorheen in binnen- en buitenland als leraar, vormingswerker, projectcoördinator en onderwijsadviseur.