Vanochtend vroeg koos ik om een deel van een teletekst bericht te Tweeten. Mijn Tweet kreeg snel veel bijval. Dat gezegd, ik verbaas mij wel dat er ook mensen zijn die aanstoot nemen aan deze tweet:
Eerst: Waarom heb ik deze Tweet geplaatst? Mijn simpele reden is dat – voor mij – deze twee ‘beroepsnamen’ kleinerend en zelfs denigrerend overkomen als wij het hebben over hooggekwalificeerde HBO afgestudeerden die een zeer belangrijk beroep uitoefenen. Ja, in het verleden was het normaal om deze leraren juffen (of zelfs juffie) en meesters te noemen, maar dit is geen reden om het te blijven doen. Het was in het verleden ook normaal om verpleegkundigen zusters en broeders te noemen maar hier zijn wij, zonder problemen, van afgestapt. Hetzelfde geldt voor de vroedvrouw die nu verloskundige heet. Buiten beroepsnamen was het in het niet al te verre verleden normaal om kleine mensen dwergen of lilliputters te noemen, mensen met een verstandelijke beperking of handicap idioten en later debielen te noemen (stond zelfs in de DSM) en dan heb ik het nog niet eens over normale, maar m.i. denigrerende en kleinerende namen voor mensen die bepaalde seksuele voorkeuren hebben, tot bepaalde bevolkingsgroepen (i.e., rassen) horen of uit bepaalde landen komen.
Vandaar dat ik Tweets als de vier hieronder niet echt / echt niet begrijp.
of
of
of neem deze zeer beschaafde reactie (hmm, dat “huilie huilie” komt mij bekend voor…):
Het lijkt zelfs – gezien de laatste twee zeer nette en erudiete Tweets – dat mensen er ook emotioneel van worden en een soort onduidelijke angst hebben voor, ja, voor wat eigenlijk? Dit begint voor mij te lijken op de reacties van mensen over Zwarte Piet. Het is onze traditie; blijf er van af!
Beste mensen: Tijden veranderen en het blijven steken in wat wij “altijd deden” of wat wij “altijd zeiden” is geen reden om niet te veranderen. Respect tonen voor iemand wordt ook bepaald door hoe je iemand ziet en daarvan afgeleid, hoe je iemand noemt (eigenlijk is deze relatie wederkerig), Je toont weinig respect voor een vrouw als je haar een wijf noemt, als was het jaren gewoon voor een echtgenoot om zijn vrouw zo te noemen (en wat dacht je van ‘moeder de vrouw’!) en kwam de benoeming zelfs voor in de literatuur.
Laten wij klein beginnen met meer respect te tonen voor deze zeer belangrijke beroepsgroep door niet meer te spreken van meesters en juffen, maar van onderwijzers, leraren, of docenten.
Daarna kunnen wij aan het grote werk van het omhoog tillen van het aanzien (via salaris, maatschappelijke positie, doorgroeimogelijkheden, enzovoorts) van de leraar.
wpDiscuz
