Gisteren bracht Het Parool dit stuk over de val van De Ontplooiing, wat zowat de paradepaardjes van de Steve Jobsscholen moest worden. Iemand corrigeerde de titel van het stuk omdat het slechts over 1 van de Steve Jobsscholen zou gaan, maar de voorbije maanden verschenen ook andere negatieve klanken, zoals hier en hier. Ik wil in dit stuk niet natrappen, maar zoals bij het begin van het verhaal wil ik nuance brengen. In het artikel staan enkele passages die toch wat extra duiding kunnen gebruiken.

Dit is er een van:

Kinderen die hoogbegaafd waren, of dyslectisch, ADHD hadden of opvliegend waren, soms kinderen die beter in het speciaal onderwijs pasten. Dat is voor elke school een uitdaging, maar voor een nieuwe school met een onervaren bestuur helemaal.

Dit is inderdaad een grote uitdaging die voor alle duidelijkheid niks met de visie of de aanpak van O4NT te maken heeft. Het is een fenomeen waar methodescholen wel vaker mee te maken kunnen krijgen, en die ook vergelijking tussen scholen moeilijker maken.

Deze passage is voor mij een stuk te streng:

Toch zit er wel degelijk een keerzijde aan al die moderne technologie in de klas. Iets wat ouders onderschatten, maar waarvoor de critici en ­anti-digitaliseringsgoeroes als Manfred Spitzer al waarschuwden, is de verslaving die een iPad kan veroorzaken.

Ik schreef ooit een stuk waarin ik oud-bezieler de visie van De Hond en Spitzer besprak en het falen van Steve Jobsscholen betekent niet per se het gelijk van Manfred Spitzer waar hij stelt dat jongeren voor 16 geen technologie zouden mogen gebruiken. De woorden ‘met mate’ zijn bij alle media en didactische werkvormen toepasbaar. Tegelijk is het even fout te denken dat deze scholen puur iPad waren/zijn. Het stuk van Casper Hulshof maakte dit al eerder duidelijk, al maakte het hameren van De Hond op de tablet én de naam dat iedereen de scholen vooral met het toestel associeerden.

De meest deprimerende passage uit het Parool-stuk is dit:

Voor de ouders van Pijke en Esma was een andere school vinden niet makkelijk. Scholen zeggen nog steeds vaak nee als ze horen dat leerlingen van De Ontplooiing komen. Bovendien meldden ze zich halverwege 2017 met tientallen tegelijk.

Leerkrachten van scholen in de omgeving laten weten dat het geen sinecure is om leerlingen van de Steve Jobsschool over te nemen. Ze hebben reken- en taalachterstanden, kunnen vaak niet aan elkaar schrijven – dat is niet verplicht op De Ontplooiing.

Dit klinkt als een veel te sterke nadruk op persoonlijke ontwikkeling (subjectificatie), waarbij kwalificatie zwaar onder druk komt te staan. Het klinkt als personaliseren gone wrong op een manier waar Simons en Masschelein voor waarschuwen in hun meest recente boek. Ik kreeg eerder deze week de vraag hoe ik dacht over Ecole 42, die even ver of zelfs nog verder hierin gaat. Wat is het essentiële verschil? Wel, voor 42 zijn er strenge selectie-eisen en slechts het kruim van het kruim wordt toegelaten. Dan is het cru gezegd makkelijk. Maar (leerplicht)onderwijs moet er voor iedereen zijn. Het is het probleem dat in de eerste geciteerde passage al aan bod kwam.

Waar ik persoonlijk zelf het meeste over val in de hele historie is hoe doorheen alles een commercieel verhaal loopt. Een commercieel verhaal waarop ook verschillende scholen afhaakten. Koken kost geld, dat is zo. Vernieuwing ook. Maar sommige verhalen smaken raar.

Het vervelende is dat de ideëel aandoende clubs (zoals ‘Stichting 04NT’) op hetzelfde adres zitten als de zakelijke bedrijven van De Hond. De appjeswinkel en het schoolbestuur zitten allemaal gezellig op hetzelfde adres, wat naar belangenverstrengeling riekt. (bron)

Ondertussen is het behoorlijk stil aan de kant van oud-bezieler Maurice De Hond die noodgedwongen al eerder een stap terugzette.

Dit werkelijkheid is dat dit alles voor veel mensen triest is:

• Mensen die in vernieuwing van onderwijs geloven, zullen nu vaak dit verhaal op hun bord krijgen en moeilijker anderen overtuigen.
• De vele mensen die met hart en ziel hun tijd en energie in dit verhaal stopten en nog steeds stoppen. Er zijn inderdaad nog andere scholen open die nu geassocieerd worden met deze negatieve verhalen.
• De ouders en kinderen die er de dupe van werden (waarbij ik terug niet durf gezegd hebben dat andere kinderen er geen kinderen voordeel van gehad kunnen hebben).