Dit stuk op de Vlaamse groepsblog Kleutergewijs laat mooi zien wat socialisatie en subjectificatie/persoonsvorming voor de onderwijspraktijk inhouden. Deze twee begrippen die Gert Biesta heeft geïntroduceerd (zie: Het Prachtige Risico van Onderwijs) worden nogal eens misverstaan. Zie de discussie over ‘vaardig, waardig en aardig’ naar aanleiding van het advies Ons Onderwijs 2032.
Dit verhaal laat duidelijk zien hoe een duidelijke pedagogische basishouding een kind kan helpen haar plaats in de wereld te vinden.
Niet zomaar een anekdote
Terwijl hij naar het toiletje achter in de derde kleuterklas loopt, voelt Greg dat hij eigenlijk al te laat is. Shit! … Gelukkig belandt het grootste deel nog in de WC, liggen de schone broekjes binnen handbereik en weet hij hoe hij zichzelf kan afvegen. En als het echt moeilijk is, dan zijn er nog de natte doekjes die mama aan de juf bezorgde. Die staan voor hem op het kleine kastje. De vuile broek gaat in de zak. Straks stopt hij die samen met mama in de wasmachine. Nu nog zijn handen wassen, afdrogen, en dan terug de klas in. Even langs juf Marte: “Ik moet straks de zak meenemen.” “Fijn dat jij dat al even zelf hebt opgelost”, zegt die. Hij is dan ook al groot. “Heb je je handen gewassen?” “Hmm”, knikt hij. “Ga dan maar verder bouwen.” En weg is hij, om…
View original post 773 woorden meer

5 oktober 2016 


Nog geen reacties ... Wees de eerste die een reactie plaatst!