Ik ben het niet, maar voor even kruip ik in het vel van een schooldirecteur. De start van het schooljaar vraagt woorden die het hoofd en het hart van leraren raken. Die nood is nu wellicht nog groter dan anders.  

Beste collega’s

We zijn het schooljaar geëindigd in corona-modus. Onze vakantie kreeg een corona-kleurtje. En ook nu bij de start van het nieuwe schooljaar slorpt corona veel van onze kostbare tijd op. We staan ermee op en we gaan ermee slapen. Corona on our mind.

Maar corona leidt ons niet alleen af van de essentie van onze job, het virus leert ons die ook anders te zien. We hebben ervaren hoezeer leerlingen ons nodig hebben om te leren, om zich de wereld eigen te maken en om iemand te worden. Degenen die we niet bereikten, diegenen die stilstonden of achteruitboerden en diegenen die voor het eerst in hun leven zeiden dat ze ons gemist hadden, ze herinneren er ons allen aan dat het recht op onderwijs een mensenrecht is. Onderwijs is belangrijk. Wij doen ertoe.

De erkenning die we links en rechts kregen voor de online lessen en de remediëring, voor de telefoontjes en de huisbezoeken, deed deugd. We hebben de veiligheid van onze routine gelost en met vallen en opstaan nieuwe praktijken geleerd. We waren er voor onze leerlingen.

Wat ik vandaag ook meer dan ooit besef, is dat we er voor elkaar moeten zijn. We haalden alles uit de kast om onze leerlingen niet te lossen, maar we hebben elkaar gemist en niet alleen wanneer we het spoor bijster waren op ons nieuw gebaand digitaal pad. School maken is ook samen lachen aan de koffieautomaat tijdens een pauze, afstemmen voor het co-teachen, ons hart mogen luchten na een aanvaring met een ouder. Ook ik dacht vaak bij mezelf: ik herken mijn job niet meer. Iets wat je tot in de details beheerst inruilen voor iets waar je je een amateur in voelt, snijdt. Onze ervaring van jaren smolt van de ene dag op de andere weg.

Een goede band met je collega’s en het gevoel hebben dat je bekwaam bent, zijn twee belangrijke factoren die startende leraren in het onderwijs houden. De voorbije maanden heb ik ervaren dat dat in tijden van corona voor alle leraren geldt. Een jaar geleden was het lerarentekort de grootste uitdaging voor ons onderwijs. We hadden meer leerkrachten nodig, sterke en gemotiveerde en we moesten ze kunnen vasthouden. Dat probleem is niet weg. Integendeel, we begrijpen het beter dan ooit tevoren. We moeten de banden aanhalen. Voor onze starters, voor ons allemaal.

Collega’s, we keren niet meer helemaal terug naar de situatie voor de lockdown. Bepaalde dingen zullen we anders moeten blijven doen dan we gewoon waren. We hebben ons de laatste maanden uit de slag getrokken, zinvolle nieuwe dingen geleerd, die we nog beter in de vingers moeten krijgen. Daarom gaan we dit jaar een tand moeten bijsteken op vlak van professionalisering. Sommige competenties kunnen we in groep verwerven, andere individueel.

We kunnen ook leren aan elkaar. De laatste maanden heb ik veel geleerd, van oude bekenden met tientallen jaren anciënniteit én wellicht nog meer van jonge snaken zonder. Naast de nieuwe uitdagingen zijn er nog genoeg oude zodat iedereen volgens zijn interesses en talenten lerend zijn steentje kan bijdragen aan de school. De kwaliteit van ons onderwijs morgen en overmorgen hangt ervan af. De leerlingen, de ouders, de samenleving verwacht het van ons.

Op ons team, op ons lerend team.

Als de motiverende woorden je zouden passen, directeur, modelleer ze dan gerust naar jouw eigen stem en jouw eigen team. Als de waardering voor jou, die ik er hieronder bij denk, niet zou volgen, lees ze dan hier.    

Idealiter neemt dan een leraar uit je team het woord om jou te bedanken.

Directeur,

Je moet je bij momenten ontzettend eenzaam hebben gevoeld, een speelbal op de golven. Je hebt maandenlang crisismanager gespeeld, een rol waar je niet voor gekozen hebt. Misschien heb je zelfs tijdens je vakantie het onplanbare proberen plannen voor nu.

We willen er ook zijn voor jou. Schuif gerust een extra taak door, zodat je je voldoende kan focussen op de lange termijn, op de kwaliteit van het onderwijs van onze school.

Kapitein, op je gezondheid.

Jullie oefenen een knelpuntberoep uit en verdienen zo’n helpende hand en hart onder de riem. Je zal ze kunnen gebruiken, want je daagt hen uit. De job van leraar verandert, staat hierboven. Hoe ouder de kinderen op school, hoe meer de leraren het zullen voelen. Tot in het hoger onderwijs. Docenten die opleven wanneer ze aan grote groepen kunnen lesgeven zullen slikken als ze vaker online alternatieve leerwegen moeten uittekenen. Heel wat top-collega’s stoelen hun beroepsidentiteit op een persoonlijke begeleiding. Ze kennen hun studenten door en door. Ze kunnen aan een blik van een student opmaken dat hij een luisterend oor nodig heeft na de les, wie weet een klein duwtje tot bij een psycholoog op de campus. Veel van die professionals zijn flexibel en zullen zich aanpassen en hun troeven kunnen omzetten naar de nieuwe context. Maar wat als iemand dat niet kan of wil? In deze crisistijd is een andere professionele droom najagen buiten het onderwijs plots een stuk moeilijker. Hier en daar zal de verleiding van de gouden kooi dreigen. Geen enkele directeur, team of studentengroep ziet dat graag gebeuren. Net daarom kan de combinatie van jouw motiverende woorden en de collegiale steun aan jou en je professionaliseringsagenda een wereld van verschil maken.

Maak er samen een prachtig en leerrijk schooljaar van.

johandewilde

Docent in de professionele Bacheloropleiding Kleuteronderwijs Odisee, staflid van de Dienst Onderwijs en Kwaliteit van de hele hogeschool en coördinator van www.MyCompass.be breed geïnteresseerd in onderwijskundige thema's, maar bijzonder in startende leraren en informeel leren. werkte voorheen in binnen- en buitenland als leraar, vormingswerker, projectcoördinator en onderwijsadviseur.