Ik schreef deze post vandaag voor mijn eigen blog, maar wellicht ook hier relevant.

Vandaag staan in het Nieuwsblad de resultaten van een grote enquête over wat de Vlaming zoal bezighoudt en je kan het terugbrengen tot 1 woord: tijd. Bert en ik schreven het al in De Jeugd Is Tegenwoordig, vandaag lijkt tijd de echte luxe. Een concept als “Maybe later”-generatie slaat blijkbaar niet alleen op jongeren, maar ook op hun ouders die hopen dat ze na hun pensioen wel tijd zullen hebben voor elkaar, vrienden, leven. Een van de meer triestmakende gedachtes voor een maandagochtend, vind ik.

Een van de punten die in het artikel aan bod komt is de (te) lange zomervakantie:

Ook de zomervakantie blijkt een heikel punt in onze gezinsplanning. 43 procent van alle ouders in ons onderzoek vindt dat de zomervakantie ingekort moet worden. “Omdat gezinnen waar beide ouders werken die twee maanden niet meer overbrugd krijgen”, zegt pedagoog Hans Van Crombrugge. “De stress begint al vóór 1 juli, met de rush om iedereen ingeschreven te krijgen in sport- en andere kampen. En de twee maanden zelf zijn een te grote agendapuzzel geworden om hem nog goed door te komen.”

In de krant zelf (achter de paywall) staat er ook nog een reactie van prof. Martin Valcke (die opeens wel aan de VUB zou werken ipv UGent…) die stelt dat de vakantie inderdaad te lang is.

Als we kijken naar het overzichtswerk van John Hattie, Visible Learning uit 2009, dan zien we dat zomervakantie gemiddeld inderdaad een negatief effect heeft op leren, men spreekt niets voor niets van een summer loss of summer learning loss. Maar als je meer gedetailleerd naar het onderzoek kijkt, blijkt het cijfer van Hattie terug meer een gemiddelde. De effecten van een lange zomervakantie variëren heel erg naargelang de sociaal-economische situatie van het gezin. Canadees onderzoek toont dat de kloof tussen de prestaties van rijkere en arme kinderen toeneemt in de vakantie en dat meer welgestelde kinderen geen echte negatieve invloed hebben van een lange zomer. Dat laatste niet zozeer omwille van meer culturele bezoeken of reizen, wat slechts een deel van de verklaring is, maar wel omwille van bijvoorbeeld meer rijke, talige situaties.

Als we nu de twee reacties naast elkaar leggen zien we in feite twee uiteenlopende motivaties. De reactie van Van Crombrugge beschrijft hoe gezinnen, lees ouders, zelf moeite hebben met de praktische kant van een lange vakantie. Hier staat het belang van het kind niet centraal, maar wel de opgave van de ouders. Dit is voor alle duidelijkheid niet onbelangrijk, maar het tweede argument hiervoor gebruiken, waarbij het leren van het kind centraal staat, is dus niet gelijk voor elk gezin.

Persoonlijk denk ik dat het beter zou zijn om 2 weken van de grote zomervakantie te herverdelen en bijvoorbeeld toe te voegen aan de herfst- en krokusvakantie. Zeker de eerste periode na de zomervakantie is voor leerlingen vaak ook een lange trek.