Voor je verder leest: nee, ik heb niks tegen onderwijsinnovatie.

Dit gezegd zijnde. Een rapport van de Amerikaanse overheid bekeek het effect van de onderwijsinnovaties waarin 1,5 miljard dollar werd geïnvesteerd. Het resultaat is nogal, hoe zou ik het zeggen, opvallend:

Vrij vertaald: slechts 12 projecten toonden iets van verbetering, de meeste hadden geen effect, 1 project had zelfs een negatief effect. Het deed me denken aan het nogal pijnlijke traject van Bill Gates, met dat verschil dat 18% positieve projecten beter is dan zijn track record in onderwijs. Je kan de verschillende projecten bekijken in Appendix C van het rapport.

Het rapport ligt in de lijn met eerder onderzoek uit 2013 dat ook keek hoeveel van de onderzochte innovaties werkten. Het resultaat was dan 10% die een positief effect toonden.

Wat is nu de boodschap? Niet meer innoveren? Nee, maar wel beseffen dat er geen magische formules bestaan en dat onderwijs verbeteren of innoveren geen makkelijke opdracht is. Een persoonlijke frustratie is dat we vaak in het onderwijsinnovatieproces het warm water (of voor mijn Nederlandse lezers het wiel) opnieuw willen uitvinden. Veel onderwijsinnovaties zijn al zeer vaak geprobeerd en hebben al even vaak getoond niet te werken. Meer nog, soms zou ik wat meer innovatie willen zien in de onderwijsinnovaties.

Het positieve van dit rapport is dat je pas kan weten of een innovatie gewerkt heeft, als je meet of bekijkt wat het effect is. Dat men van 18 projecten niet weet wat het effect is, is voor mij mogelijks zelfs pijnlijker dan de vele nul-effecten. Blind innoveren is mogelijks nog gevaarlijker, zeker als je ziet hoe vaak innovaties niet werken.