
“Thuis wordt dat kind nog gevoerd met een lepeltje.” Over de rol van culturele scripts
Astrid Cornelis’ laatste blog op Kleutergewijs wil ik u niet onthouden. Hij brengt een zeer belangrijk maar onderbelichte dimensie van diversiteit onder de aandacht. Inspirerend voor alle leraren, niet enkel voor die van de allerkleinsten. Zou je anders reageren op het gedrag van de kinderen in je klas als je er door een andere culturele bril naar kijkt? Misschien wil je na het lezen van Astrids blog je Eritrese vriendin van in de dansles vragen welke duiding zij zou geven aan het gedrag van die ene papa die je zo verraste aan de schoolpoort?
“Thuis wordt Dean nog gevoerd met een lepeltje” vertelt juf Saskia. Willen zijn ouders dan niet dat hij zelfstandig wordt? Of speelt hier iets anders? Juf Saskia ging de dialoog aan met Deans mama en leerde dat de mama ook nog andere zaken in Deans plaats doet: schoenen aan en uit, jas weghangen… Deans mama zegt hierover: “Want hij is mijn zoon en ik hou van hem.” Het opvoedingsprincipe van de school ‘zelfstandigheid stimuleren’ botst hier met het perspectief eigen aan de opvoedingscultuur thuis: in de cultuur van Deans mama is het opnemen van verzorgende taken essentieel om emotionele nabijheid, hechting en liefde te uiten. Inzicht in dit culturele script maakte het voor juf Saskia gemakkelijker om de mama van Dean te begrijpen en hierover met haar in dialoog te gaan (Isik-Ercan, 2017).