Ik besprak net voor een Franse nieuwsbrief een artikel dat eerder deze maand verscheen in Science. Auteurs Justin Reich en José A. Ruipérez-Valiente bespreken de huidige stand van zaken van MOOC’s. Na iets meer dan zes jaar moeten ze op basis van onder andere data van de belangrijkste aanbieders van de open leerplatformen besluiten dat van de vele hype-berichten weinig over blijft. In plaats van disruptie van het hoger onderwijs en enorme democratiseringsmogelijkheden waarbij jongeren uit afgelegen gebieden toch zouden kunnen studeren, kregen we dit:

The vast majority of MOOC learners never return after their first year, the growth in MOOC participation has been concentrated almost entirely in the world’s most affluent countries, and the bane of MOOCs—low completion rates—has not improved over 6 years.

Meest opvallend, meer dan de helft van de studenten die zich in een cursus inschrijven… bekijken zelfs nooit een inhoudelijk stuk van de cursus.

De auteurs zien wel nog een mogelijke toekomst voor deze platformen in een bestaande niche van levenslang leren, maar besluiten met deze waarschuwing:

MOOCs will not transform higher education and probably will not disappear entirely. Rather, they will provide new supports for specific niches within already existing education systems, primarily supporting already educated learners. The 6-year saga of MOOCs provides a cautionary tale for education policy-makers facing whatever will be the next promoted innovation in education technology, be it artificial intelligence or virtual reality or some unexpected new entrant. New education technologies are rarely disruptive but instead are domesticated by existing cultures and systems.