‘Dat potlood is niet huidskleur. Het is bruin’: praten over huidskleuren in de klas
Hier weer een stuk van het Vlaamse blogcollectief Kleutergewijs dat de moeite van het nadenken waard is.
Praten en nadenken over diversiteit met je leerlingen is bij uitstek een taak die past in de domeinen socialisatie en persoonsvorming (zie Biesta: Het Prachtige Risico van Onderwijs). Wij zijn in de hectiek van toetsen en examens vaak geneigd ons voornamelijk te beperken tot het domein kwalificatie. Aandacht voor die andere twee, bij alle lessen (niet alleen maatschappijleer en burgerschap), helpt onze leerlingen op te groeien tot volwassen wereldburgers.
Dit delen:
Dick van der Wateren
Als blogger en onderwijsauteur denk ik na over onderwijs en pedagogiek. In 2016 verscheen bij Uitgeverij Ten Brink mijn boek 'Verwondering' waarin ik een lans breek voor onderwijs op basis van vragen die leerlingen zelf bedenken. In 2020 verscheen mijn boek De Denkende Klas bij LannooCampus met praktische aanwijzingen om met leerlingen dieper te denken. Als vo-docent heb ik talentvolle en begaafde leerlingen begeleid die meer uitdaging nodig hebben, en leerlingen gecoacht met diverse problemen - onderpresteren, perfectionisme, levensvragen. Na een lang leven in het onderwijs en de wetenschap ben ik in 2017 een filosofische praktijk begonnen, De Verwondering, in Amsterdam. Daar heb ik gesprekken met volwassenen zowel als jongeren over levensvragen, zingeving, werk, studie, relaties.
