In deze gastbijdrage zet Barend Last enkele kritische kanttekeningen bij het laatste PISA rapport, en met name bij de manier waarop dat in de media en in de politiek is ontvangen. Er wordt gesproken over onderwijsramp en catastrofe en in een verkrampte reactie daarop worden maatregelen aangekondigd die het probleem, voorspelbaar, alleen maar erger maken. […]

Als leerlingen zelfs in taalvakken geen boeken meer hoeven lezen, wat zouden we dan willen dat ze nog in ​taal geïnteresseerd zijn, vraagt Michiel Wils.

De zwanenzang van de taalleraar is de kroniek van een aangekondigd drama. We vindengeen leraren Nederlands en Frans meer en de oorzaak daarvan is het perceptieprobleem van het talenonderwijs (DS 1 september). Hoe is het zover kunnen komen? Simpel. De liefde voor de taal zelf ziet zich niet meer vertaald in onze curricula: boeken lezen hoeft niet meer, de taal als studieobject is niet meer belangrijk en ook het culturele aspect hangt af van de goodwill en de kennis van de leraar.

Al meer dan tien jaar ben ik met het (v)mbo bezig en nu is het de eerste keer dat ik hoge verwachtingen van een minister van onderwijs heb. Uit zijn plannen blijkt dat hij echt werk maakt van de emancipatie van het mbo. Anderen probeerden dat ook, en in toenemende mate, maar zij richtten zich vooral op verbetering van het imago van het mbo. Met goedbedoelde leuzen zoals ‘het mbo is de kurk waarop wij drijven’, met voorstellen om de termen ‘hoger’ en ‘lager’ te vervangen door ‘theoretisch’ en praktisch’. Met maatregelen die ook mbo’ers sommige privileges van het studentenleven schenken – studentenkortingen, internationale uitwisseling en stages, studentenverenigingen.

Het Grondwettelijk Hof heeft net de nieuwe Vlaamse eindtermen voor de 2e en 3e graad naar de prullenmand verwezen. Wat de toekomst moet brengen, lijkt niemand echt te weten – en misschien is dat wel prima. Je moet toch weten waar je heen wilt. Dat lijkt een volstrekt logische aanname, en het is de onuitgesproken […]

Sommige problemen blijven bestaan. Ze worden als problemen herkend, maar ze laten zich niet temmen. Misschien worden ze niet goed begrepen, misschien deugen de oplossingen niet. De problemen blijven, de bezorgdheid en de aandacht ook. Dat geldt bijvoorbeeld voor kansenongelijkheid in het onderwijs. Misschien lukt het om een toenemend aantal begaafde en gemotiveerde kinderen zich […]

Eind vorige maand verscheen het langverwachte rapport van de Commissie Beter Onderwijs – een commissie van 7 leerkrachten en 7 experts die in het leven werd geroepen door de Vlaamse minister van onderwijs, en die werd voorgezeten door Philip Brinckman. Het rapport kreeg als titel “Naar de kern – de leerlingen en hun leer-kracht”, beslaat […]

Dit stuk van Jan Bransen verscheen eerder op zijn eigen blog. Hij verwees ernaar in zijn dialoog met Jan Tishauser bij Didactief. Net als in zijn boek Gevormd of Vervormd? spreekt hij zich krachtig uit tegen de heersende instrumentele visie op onderwijs. Die boodschap vind je ook in mijn boek De Denkende Klas. Jan Bransen bestrijdt ook het idee dat er sprake is van een leerachterstand door Covid die met ‘effectieve interventies’ en de bak geld van het NPO moet worden weggewerkt. Dat geld kan veel beter worden besteed.

De eerste blog van 2021 is van gastblogger Ruben De Baerdemaeker. Ook voor het Nederlandse onderwijs is dit stuk relevant.
Het onderwijs in Vlaanderen is weer eens in crisis. Na PISA en PIRLS kwam TIMSS: de ene internationale test na de andere geeft aan dat onze leerlingen het steeds minder goed doen in vergelijking met jongeren in andere landen, of in vergelijking met vroegere generaties. Na elk van deze testen worden opiniepagina’s overspoeld door een golf van cultuurpessimisme, frustratie, goedbedoelde analyses en radicale oplossingen. Pedagogen vallen over elkaar heen, ministers bedenken nieuwe commissies en denktanks, en iedereen wil en mag zijn zegje doen – iedereen heeft immers ooit onderwijs gehad, dus iedereen is ervaringsdeskundige.

In dit stuk zet ik kritische kanttekeningen bij de 40-urige werkweek die per 1 juli 2015 in het PO is ingevoerd. Ik heb dit in het verleden al eerder gedaan, maar inmiddels zijn mij meerdere uitwerkingen en toepassingen ter ore gekomen, die soms bizarre gevolgen hebben. Inzichtelijk maken van de werkdruk De 40-urige werkweek zou […]

Een oproep om mee te denken over manieren om een meer onderzoekende denkhouding te ontwikkelen in de dagelijkse onderwijspraktijk.