Een concept als ‘leeromgeving’ verwijst direct naar het sociaal-constructivisme. Ik probeer het kort door de bocht uit te leggen. De idee van het constructivisme is dat iedereen zijn eigen kennis construeert (daarom wordt het in de psychologie ook vaak een kennistheorie genoemd). Dit heeft 2 consequenties:
- als iedereen zijn kennis construeert dan kan je moeilijk iemand iets aanleren, maar kan je enkel een omgeving creëren waarin hij of zij zichzelf iets bijleert: een leeromgeving.
- Maar als iedereen zijn eigen kennis construeert, dan kan iedereen letterlijk iets anders zien. Hoe kom je dan tot gedeelde kennis? Door met elkaar in gesprek te gaan, het sociale in sociaal-constructivisme.
Vandaag is het sociaal-constructivisme een van de belangrijkere denkstromingen in onderwijs (naast nog steeds sporen van onder andere behaviorisme en cognitivisme), alhoewel het soms onbekend is dat er ondertussen de nodige tegenkantingen zijn. Hattie schrijft zo in zijn boek uit 2009 dat het een van de meest zekere manieren is om niks te bereiken, alhoewel hij in zijn boek ook verschillende deelaspecten (samenwerkend leren) wel als effectief benoemt.
Jerome Bruner was niet de enige vader van het sociaal-constructivisme, maar speelde een cruciale rol in de theorievorming en zo in ons hedendaags onderwijs. En nu is hij niet meer. Lees meer over Bruner hier.