In mijn rubriek in Van Twaalf tot Achttien (paul) heb ik een vraag gekregen van de hoofdredactrice zelf over evidence-based onderwijs.
Beste Paul,
Nu wordt overal – ik zou haast zeggen te pas en te onpas – onderzoek op scholen gestimuleerd om eigen vraagstukken te tackelen. Maar nu lees ik ook steeds vaker: evidence-based education is een mythe. Welke houding raad jij aan ten aanzien van onderwijsonderzoek en het geven van onderwijs op basis van bewezen effect?
Renske Valk
Beste Renske,
Toen ik een blog van Tom Bennett zag – herblogd door een aantal collega’s – met als titel “Evidence-based education is dead — long live evidence-informed education” las, zocht ik terug in mijn archief en merkte ik dat ik evidence-informed (door bewijs geïnformeerd) voorstelde boven evidence-based (op bewijs gebaseerd) onderwijs sinds 2010 verkondig. Dus, het kan niet anders dan dat ik met hem eens ben dat evidence-based onderwijs een mythe is.
Maar…ik vind het een te grote stap om dan te zeggen dat “[O]nderwijsonderzoek…vertelt niet onder welke omstandigheden en in welke contexten waardevolle resultaten kunnen worden bereikt. Dat komt onder meer ook doordat geen rekening wordt gehouden met de relatie tussen lerende en docent” (met dank aan Wilfred Rubens voor deze vertaling). Die stelt ook dat onderwijsonderzoek nauwelijks heldere richtlijnen biedt voor acties. Ik weet niet in welke wereld Bennett woont. Misschien klopt dit voor zijn thuisland Engeland, maar voor zowel Nederland als de VS klopt dit niet.
Om te beginnen met de tweede, zoals ik eerder in een tweetal blogs schreef (en ook in Didactief), onderwijsonderzoek heeft vele heldere handelingsrichtlijnen voortgebracht. Het probleem is dat het onderwijs er nauwelijks gebruik maakt van de ‘richtlijnen’ die het onderzoek ons geschonken heeft.
Wat betreft de eerste, Theo Wubbels – en met hem een hele leger onderwijsonderzoekers – is meer dan 30 jaar bezig met het bestuderen van de relatie tussen lerenden en docenten in het onderwijs. Hij schreef in 1984 over de moeizame relatie tussen wetenschap en praktijk en noemde dit de LAT-relatie tussen onderwijsonderzoek en onderwijspraktijk. Susan McKenney en Tom Reeves schreven een basisboek over Educational Design Research[1], waar interacties tussen deelnemers aan de onderwijssituatie juist een zeer prominente en ook onmisbare rol spelen. Opgemerkt moet worden dat de aanzet tot deze aanpak al in 1990 begon met een rapport van Alan Collins over design-based research (ontwerpgebaseerd onderzoek) als een ontwerpwetenschap voor het onderwijs. En tot slot mijn eigen instituut – het Welten-instituut aan de Open Universiteit – is georganiseerd rond wat wij noemen de ecologie van het onderwijs waar de samenwerking en interacties tussen de lerende, de docerende en de (technologierijke) leeromgeving in de breedste zin des woords als één geheel wordt gezien als zodanig onderzocht wordt.
Maar terug naar evidence-based. In 2007 schreef ik samen met Koeno Gravemeijer een artikel naar aanleiding van een rapport van de Onderwijsraad “Naar meer evidence based onderwijs”. In een in Pedagogische Studiën gepubliceerd artikel schreven betoogden wij dat een evidence based benadering niet uitvoerbaar, niet betaalbaar, en te generaliserend is die laat zien wat werkt, maar niet hoe ‘het’ werkt. Wij sloten ons aan bij Maxwell (2004) die van procesgerichte causaliteit sprak. In deze procesgerichte benadering wordt causaliteit gezien als inzicht in de causale mechanismen die ervoor zorgen dat een bepaalde combinatie van omstandigheden (lees: de interacties tussen docenten en lerenden, lerenden onderling en beiden met de omgeving) tot bepaalde gevolgen leidt. On onderzoek dat daarop gericht is, gaat het om het begrijpen van hoe iets werkt en waarom.
Evidence-based education is dead. Let us never speak of it again
Heb je een vraag voor mij? Stel die op http://www.van12tot18.nl/archief/verschenen-nummers/2-ongecategoriseerd/279-vragen-aan-paul
Wil ge mij volgen op Twitter? @P_A_Kirschner
[1] McKenney, S. & Reeves, T. (2012). Conducting Educational Design Research. London: Routledge.
Blog Rubens: http://www.te-learning.nl/blog/de-mythe-van-evidence-based-onderwijs/
Gravemeijer, K. P. E., & Kirschner, P. A. (2007). Naar meer evidence based onderwijs? Pedagogische Studiën, 83, 463-472.
Maxwell, J.A. (2004). Causal explanation, qualitative research, and scientific inquiry in education. Educational Researcher, 33(3), 3–11.