Ik lees op blogs en Twitter de laatste tijd van alles en nog wat over cognitieve belasting en de overgrote meerderheid daarvan valt in de categorie ‘De klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt’. Trouwens, dit heb ik ook vaak meegemaakt bij het lezen van ‘wetenschappelijke’ artikelen daarover alsmede van presentatoren op wetenschappelijke conferenties. Deze blog is niet bedoeld om deze theorie te propageren maar is alleen een poging om uit te leggen waar de klepel hangt.
Ten eerste, Cognitieve Load Theory (CLT[1]) is een theorie – een geheel van hypothesen en verklaringen die onderling samenhangen over een verschijnsel – en niet een didactiek. CLT gaat over hoe onze geheugenfuncties worden belast tijdens het leren of tijdens het uitvoeren van (leer)activiteiten. CLT is gestoeld op hoe onze cognitieve architectuur werkt, namelijk dat informatie in de vorm van prikkels ons bereikt via een sensorisch apparaat (ook een geheugen) dat een deel van de informatie doorstuurt naar een korte termijn-/werkgeheugen dat heel klein is (en waar de prikkel ook snel van verdwijnt als je niets mee doet) en als alles goed gaat in schema’s opgeslagen wordt in een (bijna) ongelimiteerde langetermijngeheugen. CLT gaat vooral over het goed reguleren van wat er gebeurt in het werkgeheugen, namelijk dat de gelimiteerde ruimte in het werkgeheugen optimaal benut word voor het leren.
Ten tweede, er zijn drie soorten cognitieve belastingen namelijk:
- Intrinsic (inherente) belasting: Belasting die inherent is aan de leertaak of het leermateriaal. Deze belasting wordt vooral bepaald door de complexiteit van wat er geleerd moet worden[let wel, het gaat NIET over de moeilijkheid daarvan al kunnen de twee samenhangen]. De complexiteit wordt bepaald door het aantal elementen die geleerd moeten worden en de interacties tussen de elementen. Leren van 20 afzonderlijke woorden in een vreemde taal, bijvoorbeeld, is minder complex dan het leren gebruiken van die 20 woorden in zinnen omdat in het eerste geval er weinig/geen interactie is tussen de elementen (de woorden) in het tweede veel (denk aan grammatica, syntaxis, enzovoorts). Natuurlijk wat complex is voor een noviet is minder of zelfs niet complex voor een expert.
- Germane (nuttige) belasting: Belasting die het leren bevorderd en dus helpt bij het construeren van schemata en die schemata daarna te automatiseren. Het construeren van schemata gebeurt via inductie en elaboratie, het automatiseren via compilatie en versterken.
- Extraneous (irrelevante) belasting: Cognitieve belasting die geen bijdrage levert aan het leren of die zelfs het leren belemmert. Dus onnodige belasting die schemavorming en ‑automatisatie in de weg staat. Extraneous cognitive load hangt niet met de leertaak samen en staat het leren in de weg.
Omdat intrinsieke belasting niet te beïnvloeden is behalve door minder complexe leertaken te geven, instructie die op CLT gebaseerd is (denk aan de Ten Steps to Complex Learning) maakt gebruik van een opvolging van taken die niet te veel intrinsieke belasting hebben, vermijdt vormen van instructie die irrelevante belasting toevoegen en maakt gebruik van vormen van instructie die het leren bevorderen.
Ten derde. het is een misverstand dat het hoogste doel van instructie o.b.v. CLT is het minimaliseren van alle belasting; dus het leren moeiteloos te maken. Het doel van het toepassen van CLT is het zorgen dat leren optimaal verloopt. Met andere woorden instructie gebaseerd op CLT zorgt dat schema’s effectief en efficiënt gebouwd en geautomatiseerd worden. Vaak levert dit de nodige belasting op (denk aan het verwerven van hogere orde vaardigheden en het diep verwerken en –leren à la Craik, Lockhart, Tulving enzovoorts) maar belasting die de grenzen van ons werkgeheugen niet overschrijdt.
Met andere woorden, goed gebruik van cognitieve belasting theorie in instructie kan ons leren leuker en ook makkelijker maken.
Volg mij op Twitter @P_A_Kirschner
en voel je vrij deze blog te herbloggen
[1] Ik kies voor de Engelse term en afkorting om verwarring met de afkorting van computergebaseerde toeting (CBT) te vermijden