Een brandende kwestie: wat weegt zwaarder, de eindtoets van de basisschool of het advies van de leerkrachten. De Cito-eindtoets was ingesteld om subjectieve oordelen van leerkrachten over het niveau van kinderen te compenseren. Het had (en heeft vermoedelijk) daarmee een emanciperende bedoeling: kinderen uit de arbeidersklasse moeten de zelfde kansen krijgen als kinderen uit de midden- en hogere klassen.
Afgelopen jaar is er nogal gerommeld met de eindtoets. Eerst werd ingesteld dat na jaren het oordeel van de leerkrachten weer de doorslag moest geven. Nu komt de overheid er weer op terug omdat ze bang is dat de subjectiviteit weer een rol gaat spelen en dat een slim arbeiderskind weer als vanouds het advies huishoudschool of ambachtsschool krijgt.
Tijd voor een goede discussie over de voorwaarden waaraan een basisschooladvies moet voldoen. Teun Dekker laat zien hoe op zijn school het advies tot stand komt. Is dat goed genoeg om van de eindtoets af te wijken? Wat kunnen basisscholen nog meer doen om hun adviezen betrouwbaarder te maken?