Deze blog schreef ik oorspronkelijk voor het meinummer van het blad Didactief waar ik iedere maand iets schrijf over m.i. spraakmakend wetenschappelijk onderzoek en wat de betekenis daarvan is in/voor het onderwijs. Dit keer gaat het over wat leraren leren in hun opleiding (en wat niet), vooral met betrekking tot bewezen, evidence-based aanpakken.

Dit keer bespreek ik een rapport van de National Council on Teacher Quality in de VS omdat dat, naar mijn mening, enorm belangrijk is voor het leraarsberoep. Het rapport What Every New Teacher Needs to Know (Wat iedere nieuwe leraar zou moeten weten) verscheen in januari met een prominente ‘Letter of support’ voorin van zeven van de meest vooraanstaande Amerikaanse onderwijsonderzoekers zoals Rich Mayer (Cognitive Theory of Multimedia Learning), John Dunlosky (Improving Students’ Learning With Effective Learning Techniques) en Hal Pashler (Organizing Instruction and Study to Improve Student Learning).

Drie onderzoeksters akkerden door 48 leerboeken – vele duizenden pagina’s – die in gebruik zijn op een representatieve groep van 219 Amerikaanse docentopleidingen. Zij zochten naar informatie en uitleg over evidence based (zelf spreek ik liever van evidence informed) strategieën waarover iedere aankomende leraar zou moeten leren. Hun uitgangspunt was dat ‘jaarlijks circa 190.000 beginnende leraren hun onderwijsbevoegdheid halen met het idee dat zij goed voorbereid zijn op het veeleisende beroep van leraar. Iedere afgestudeerde heeft ten minste één onderwijspsychologie- dan wel didactiekcursus gevolgd die hen zou moeten helpen om beter onderwijs voor te bereiden en te geven’.
Spoiler alert!!
Hun conclusie: ze vonden onthutsend weinige referenties naar evidence based strategieën, wel werden de meeste leraren ‘bedolven onder pagina’s tekst over doceerstrategieën en klasse management met weinig tot geen wetenschappelijke basis’.

De eerste vraag is: wat zijn die evidence based strategieën? De onderzoekers – gebruikmakend van het rapport Organizing Instruction and Study to Improve Student Learning: A Practice Guide van de Institute of Education Sciences het onderzoeksinstituut van het Amerikaanse ministerie van onderwijs – identificeerde zeven bewezen algemene aanpakken voor het bevorderen van het leren van leerlingen, ongeacht leeftijd/leerjaar of lesstof en die zelfs bijzonder goed werken voor ‘struggling students’. Zes leerstrategieën staken er met kop en schouders uit door de enorme kwantiteit en kwaliteit van onderzoek dat daaraan ten grondslag lag. Twee daarvan waren gericht op het beter opnemen van nieuwe informatie, namelijk het (1) goed combineren van beelden met woorden  en (2) het verbinden van abstracte concepten met concrete voorbeelden. Twee andere strategieën garanderen dat lerenden nieuwe informatie in verband brengen met andere nieuwe informatie of al aanwezige kennis, namelijk het (3) stellen van doordenkvragen (probing / epistemic questions) over het hoe, waarom, wat als, hoe weet je dat en (4) herhaaldelijk afwisselen tussen problemen met gegeven oplossingen en problemen die de lerenden zelf moeten oplossen. Tot slot waren er twee strategieën gericht op het helpen onthouden van wat er geleerd is, namelijk (5) afwisseling tussen studeren en oefenen (gedistribueerd oefenen) over een langere periode in plaats van langdurig aaneen te blokken en (6) formatief en summatief toetsen (assessment) van wat er geleerd is c.q. had moeten worden.

De tweede vraag is: kwamen deze strategieën voor in de leerboeken en zo ja, in welke mate? Zoals al verklapt was dat nauwelijks het geval. Geen van de leerboeken geeft een nauwkeurige beschrijving van alle zes. Op z’n best kwamen twee van de zes aan bod. In 10% van de boeken waarin dat het geval was, was die bespreking echter niet meer dan 1-2 zinnen en dat in leerboeken van honderden pagina’s. (zie afbeelding)

Daarnaast keken de onderzoekers naar 48 lerarenopleidingen (po en vo) die de onderzochte leerboeken gebruiken. Maar ook daar bleken die zes strategieën nauwelijks (‘virtually non-existent’) aan bod te komen tijdens de lessen. En als ze wel aan de orde kwamen, werden ze nauwelijks geoefend, behalve het stellen van doordenkvragen.

Hun conclusie: uitgevers en schrijvers van leerboeken falen schromelijk, doordat zij de fundamentele kennis die nodig is om goed onderwijs te geven negeren en daarmee de volgende generatie leerkrachten, de onderwijsprofessie en leerlingen ernstig benadelen. En de opleidingen doen het niet veel beter.

De derde vraag is natuurlijk: Is het (veel) beter in Nederland of is het zelfs slechter? Misschien wil OCW, de VSNU of HBO-Raad of NRO een vergelijkbaar onderzoek – natuurlijk door mij geleid – laten uitvoeren hierover!

Het rapport en alle bijlagen staan op http://www.nctq.org/dmsStage/Learning_About_Learning_Report

Ik raad ook de volgende blog aan https://gregashman.wordpress.com/2016/02/19/5-features-of-poor-teacher-education/

Herblog naar hartenlust en

Volg mij ook op Twitter @P_A_Kirschner