Sugata Mitra, bekend van zijn TED-talk en hole-in-the-wall-project en een van de hoofdstukken in ons boek over mythes in onderwijs, maakt terug nieuws met een straffe uitspraak, namelijk: kinderen gewoon zelf laten werken op computers rond een opgegeven vraag kan hen tot zeven jaar sneller doen leren dan hun leeftijdsgenoten. Het zit bij TES onder de kop breaking news, maar het is in feite al nieuws van eerder dit jaar, maar kom.

Straffe uitspraak en niet noodzakelijk fout, het is gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift, Mitra is professor en het onderzoek is zelfs vrij toegankelijk.

En dan begin je van de ene verbazing in de andere te vallen. Dat er slechts 1 klas aan het onderzoek meewerkte van 23 leerlingen, hoeft niet per se te wijzen op een slecht onderzoek, maar dan hangt het er van af wat je onderzoekt. Bijvoorbeeld kwalitatief onderzoek, waarbij de beleving van de aanpak gemeten wordt, geen probleem. Wat de man echter doet is stellen dat hij een voorsprong van 7 jaar kan vinden bij deze leerlingen ten opzichte van leeftijdsgenoten.

Ehm, en dat zonder controlegroep? En dat met zo een kleine steekproef? En dat door gewoon hen rond een onderwerp van een paar latere jaren een opdracht te laten doen en surprise, surprise hen hierover vragen te laten beantwoorden? Wat als een random toegewezen controlegroep les had gekregen over het zelfde onderwerp? Heeft hij niet eerder een curriculum onderzocht in plaats van een aanpak? Kan hij op basis van dit experiment iets van deze claims waarmaken. Nee, vrees ik.

En hoe meer je leest en hoe meer je nadenkt, begin je je af te vragen hoe zoiets gepubliceerd geraakt is. Tom Bennett (die me voor was met deze blogpost) verwijst naar deze lijst van tijdschriften die Christian Bokhove opstelde en tijdschriften bevat die, ehm, eerder geschikt zijn om makkelijk iets gepubliceerd te krijgen van Christian B. Drie maal raden welk tijdschrift op deze lijst staat?

Dus, vooraleer dit (opgewarmd) nieuws terug zijn eigen leven begint te leven online en in TED-talks, think twice. De oude regel als het te mooi klinkt om waar te zijn, dan is het vaak niet waar, lijkt hier weer van pas te komen.