Despite overwhelming evidence debunking the ‘learning styles myth’ it seems to be popular as ever. 

Reblogged here is a post by Nicholas Meier who argues that, instead of serving students lessons based on their personal learning modality, it is far more effective to use all three learning modalities, visual, auditory and kinesthetic in our lessons.

As one researcher put it, ” “The contrast between the enormous popularity of the learning-styles approach within education and the lack of credible evidence for its utility is, in our opinion, striking and disturbing” (Pashler el at, 2009).

It is common knowledge in education that knowing one’s, or one’s students’, preferred learning modality is important or at least helpful in designing learning strategies for ourselves or them. When I do a search of learning modalities I find dozens of articles in educational journals about how to use this information and why it is important. The interesting thing is that the empirical evidence does not support the claim, despite its popularity. And this lack of support is not for lack of investigation.

modalities

First I want to be clear on what learning modalities are and are not. They are basically the receptive modes of taking in the world—most commonly aural (hearing,), visual (seeing), and kinesthetic (feeling, touching). These are not to be confused with learning styles (of which there are many versions such as field dependent or independent, liking to work alone or with others, risk-avoidant or risk-taker, introverted, extroverted). Nor is it to be confused with Gardner’s seven or eight Intelligences, which are ways of understanding, and really more the active side than the receptive side.

Read original post on Nicholas Meier’s blog here>>

0 0 votes
Article Rating

Als blogger en onderwijsauteur denk ik na over onderwijs en pedagogiek. In 2016 verscheen bij Uitgeverij Ten Brink mijn boek 'Verwondering' waarin ik een lans breek voor onderwijs op basis van vragen die leerlingen zelf bedenken. In 2020 verscheen mijn boek De Denkende Klas bij LannooCampus met praktische aanwijzingen om met leerlingen dieper te denken. Als vo-docent heb ik talentvolle en begaafde leerlingen begeleid die meer uitdaging nodig hebben, en leerlingen gecoacht met diverse problemen - onderpresteren, perfectionisme, levensvragen. Na een lang leven in het onderwijs en de wetenschap ben ik in 2017 een filosofische praktijk begonnen, De Verwondering, in Amsterdam. Daar heb ik gesprekken met volwassenen zowel als jongeren over levensvragen, zingeving, werk, studie, relaties.

Abonneren
Abonneren op
guest

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

1 Reactie
nieuwste
oudste meest gestemd
Inline Feedbacks
View all comments

About Dick van der Wateren

Als blogger en onderwijsauteur denk ik na over onderwijs en pedagogiek. In 2016 verscheen bij Uitgeverij Ten Brink mijn boek 'Verwondering' waarin ik een lans breek voor onderwijs op basis van vragen die leerlingen zelf bedenken. In 2020 verscheen mijn boek De Denkende Klas bij LannooCampus met praktische aanwijzingen om met leerlingen dieper te denken. Als vo-docent heb ik talentvolle en begaafde leerlingen begeleid die meer uitdaging nodig hebben, en leerlingen gecoacht met diverse problemen - onderpresteren, perfectionisme, levensvragen. Na een lang leven in het onderwijs en de wetenschap ben ik in 2017 een filosofische praktijk begonnen, De Verwondering, in Amsterdam. Daar heb ik gesprekken met volwassenen zowel als jongeren over levensvragen, zingeving, werk, studie, relaties.

Category

English, onderwijs, onderzoek

Tags

, ,