Het brein, en zeker het puberbrein, staat de laatste jaren nogal in de belangstelling. Kennis over de werking van onze hersenen is zeker nuttig in het onderwijs, mits het gaat om wetenschappelijk betrouwbare kennis. Veel van de verhalen die in het onderwijs binnensijpelen blijken echter op twijfelachtige of zelfs onjuiste theorieën te berusten, waarvoor wetenschappelijk bewijs ontbreekt. Daarover gaat een recent artikel van de onderzoeksgroep van de Amsterdamse hoogleraar Jelle Jolles.

Sanne Dekker, Nikki C. Lee en Jelle Jolles (2014). Over het vóórkomen en voorkómen van neuromythen in het onderwijs. Neuropraxis, 18(2): 62-66. pdf

Samenvatting

In onze samenleving bestaat momenteel veel aandacht en interesse voor de hersenen in relatie tot leren, ontwikkeling en ontplooiing. Leerkrachten en
schoolleiders zijn geïnteresseerd geraakt in de nieuwe wetenschappelijke inzichten over het functioneren van de hersenen en zoeken naar mogelijkheden om deze toe te passen in de klas. Het is mooi dat er zo’n aandacht is ontstaanvoor ‘neuropraxis’ op het gebied van educatie. Echter, het blijkt dat de overdracht van neurowetenschappelijke kennis en inzichten niet eenvoudig is:er zijn veel misvattingen in omloop over het brein, de zogenaamde ‘neuromythen’. Dit artikel gaat uitgebreid in op het fenomeen neuromythen in het onderwijs. Er wordt recent onderzoek besproken dat laat zien hoeveel en welke neuromythen er voorkomen onder docenten die geïnteresseerd zijn in het onderwerp. Daarnaast gaan we in op de mogelijke oorzaken van het ontstaan van nieuwe mythen, en geven we aanbevelingen om de verdere verspreiding van neuromythen te voorkomen.

Download het artikel op de site van Jelle Jolles.