Wij horen geregeld dat jongens beter in rekenen zijn en meisjes beter in taal. Wij horen ook geregeld een roep uit verschillende hoeken voor gescheiden lessen voor jongens en meisjes. Dan zal dit en andere ‘problemen’ opgelost worden. Maar klopt dit ook?

Daniel en Susan Voyer voerden een meta-analyse uit naar onderzoek over sekseverschillen en schoolprestaties. Zij analyseerden 502 studies tussen 1914 en 2011 in dertig landen waar 538.710 jongens en 595.332 meisjes aan deelnamen. En wat vonden zij? Meisjes presteerden beter op school dan jongens in ALLE vakken, met het grootste verschil bij taalvakken en het kleinste – maar toch significant – bij wiskunde. Met andere woorden, over de hele linie – inclusief wiskunde – presteren meisjes beter dan jongens ongeacht de invloeden van land, jaar van onderzoek, enzovoorts.

Interessant hier is dat de onderzoekers schoolprestaties gebruikten en geen scores op gestandaardiseerde toetsen (zoals TIMMS, PISA, Cito). Zij kozen hiervoor omdat schoolcijfers het leren in een bredere (sociale) context weergeven en inzet en doorzettingsvermogen over langere periodes vergen. Gestandaardiseerde toetsen, daarentegen, meten fundamentele of gespecialiseerde academische vaardigheden op één bepaald moment zonder sociale invloeden. De onderzoekers concluderen: ‘Dat meisjes – in het algemeen – beter presteren dan jongens… lijkt wel een zeer goed gehouden geheim als je ziet hoe weinig aandacht aan dit wereldwijd bewezen resultaat besteed wordt.’

Het meest verbluffend is nog wel dat ondanks het vaak verkondigde, (eigenlijk stereotiepe)  idee dat jongens beter zijn dan meisjes in wiskunde en de natuurwetenschappen, hebben meisjes bijna een eeuw lang betere cijfers gehaald dan jongens. Met andere woorden, de hedendaagse ‘boy crisis’ in schoolprestaties is oud nieuws! 

En hoe zit het met het naar sekse gescheiden onderwijs? Drie onderzoekers uit de VS en Canada deden een meta-analyse om te achterhalen of kinderen in het basis- en voortgezet onderwijs beter presteerden als jongens en meisjes in aparte klassen zaten of in gemengde klassen. Zij keken naar de uitvoering en resultaten van 184 studies met meer dan 1,6 miljoen kinderen in 21 landen in verschillende schoolvakken (rekenen/wiskunde, taal, natuurwetenschappen, algemene schoolprestatie). Zij keken ook naar niet-cognitieve effecten zoals attitudes jegens rekenen/wiskunde, zelfbeeld, stereotyperingen naar sekse, schoolaspiraties en -ambities. Heel belangrijk is dat zij in hun analyses ook rekening hielden met hoe het onderzoek uitgevoerd was of de methodologie klopte. En de bevindingen? In sommige studies leek gescheiden onderwijs licht in het voordeel te zijn. Maar dat bleken nou net studies te zijn die methodologisch rammelden, bijvoorbeeld waarin de resultaten niet goed gecontroleerd waren voor allerlei andere effecten of onderzoekingen waarin geen gemengde klassen waren opgenomen om de resultaten mee te vergelijken. Daarom weten we eigenlijk niet of er echte verschillen waren en zo ja, wat de echte oorzaken daarvan waren. Bij de methodologisch zuiver uitgevoerde studies verdwenen de gevonden effecten als sneeuw voor de zon en kwamen gemengde klassen zelfs beter naar voren, bijvoorbeeld voor de schoolambities van de meisjes! De conclusie van de onderzoekers is dan ook: Beweringen dat naar sekse gescheiden onderwijs beter is voor wie dan ook, slaan nergens op; in ieder geval niet op de resultaten van onderzoek.

Ik kan alleen maar concluderen dat sommige onderwijsbeleidsmakers, ‑bestuurders en misschien ook ‑adviseurs door sekse geobsedeerd zijn en dringend hulp nodig hebben vóór dat zij toegeven aan hun obsessies.

Kijk op http://www.didactiefonline.nl voor bronnen en  achtergrondinformatie en ook voor het oorspronkelijke artikel:

http://www.didactiefonline.nl/deze-maand-in-didactief/47-uncategorised/12062-geobsedeerd-door-sekse

Volg mij ook op Twitter: @P_A_Kirschner