Hier volgt de tekst van de door mij ingezonden brief die de basis vormde voor mijn gesprek met NRC:

Een woord vooraf: Ik ben faliekant tegen de bezuinigingen van de overheid in het onderwijs en ben van mening dat Nederland haar positie in Europa en in de wereld zal verliezen als gevolg van de jarenlange verkwanseling van het onderwijs; enerzijds door bezuiniging en anderzijds door het invoeren van ondoordachte en slecht onderbouwde onderwijsvernieuwingen. Als onderzoeker voor de Commissie Dijsselbloem en als getuige voor die commissie sta ik versteld van hoe de overheid ten aanzien van de dat laatste niets heeft geleerd.

Maar ik word ook moe van de stokpaarden die onbewezen zijn of waarvan juist bewezen is dat niet kloppen die ten strijde getrokken worden tegen de bezuinigingen. Simone Walvisch, voorzitter van de PO-Raad, haalt een zeer oud stokpaard van stal, namelijk het gevaar van grotere klassen. In 2012 publiceerde John Hattie een indrukwekkend boek dat de neerslag vormde van ruim 15 jaar onderzoek naar 816 meta-analyses van onderzoek naar hoe kinderen en jongeren het beste leren. In totaal analyseerde hij 62.169 studies met ruim 83 miljoen deelnemers! Hij beoordeelde in zijn boek 138 factoren die onderzocht zijn en waarvan de onderzoekers probeerde na te gaan of, hoe en in hoeverre zij het leren van de kinderen beïnvloeden. Vervolgens rangschikte hij die factoren naar de grootte van hun effect. Terwijl zaken als directe instructie en betrokkenheid van ouders vrij hoog stonden, kwam klassengrootte binnen op plaats 106! Met andere woorden, op z’n best had klassengrootte geen effect en op z’n slechtst (en volgens zijn rekenmethode) een negatief effect.

Dus, PO-Raad, VO-Raad, HBO-Raad, VSNU: Blijf vechten tegen de vernietigende bezuinigingen van de regering. Onze kinderen en hun onderwijs zijn onze toekomst. Maar scholen: Bezuinig AUB niet de op de remedial teacher of de interne begeleider (die beiden wel een bewezen positief effect hebben) omwille van het beperken van de grootte van de klas. Het effect van klassengrootte is gewoon een broodje-aap-verhaal en daarop baseert geen zinnige bestuurder school een beleid.

0 0 votes
Article Rating
Abonneren
Abonneren op
guest

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

34 Reacties
nieuwste
oudste meest gestemd
Inline Feedbacks
View all comments

About Paul Kirschner

Nederlands: Prof. dr. Paul A. Kirschner, dr.h.c. is Universiteishoogleraar en hoogleraar Onderwijspsychologie aan de Open Universiteit. Hij is ook Visiting Professor Onderwijs met een leerstoel in Leren en Interactie in de Lerarenopleiding aan Oulu University (Finland) waar hij ook een Eredoctoraat heeft (doctor honoris causa). Hij is een internationaal erkende expert op zijn gebied en heeft zitting gehad in de Onderwijsraad in de periode 2000-2004 en is lid van de Wetenschappelijk Technische Raad van SURF. Hij is Fellow of the American Educational Research Association (AERA; NB de eerste Europeaan aan wie deze eer werd toegekend), de International Society of the Learning Sciences (ISLS) en van de Netherlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Science of the Royal Dutch Academy of Sciences (NIAS-KNAW). Hij was President van de International Society for the Learning Sciences (ISLS) in de periode 2010-2011. Hij is Hoofdredacteur van de Journal of Computer Assisted Learning en Commissioning Editor van Computers in Human Behavior, en hij is auteur van Ten steps to complex learning (Routledge/Erlbaum). Hij schrift ook regelmatig voor Didactief (de kolom KirschnerKiest over wat docenten kunnen met wetenschappelijke resultaten). Hij is ook medeauteur van het boek Jongens zijn slimmer dan meisjes XL (EN: Urban Myths about Learning and Education). Hij wordt gezien als expert op veel gebieden en vooral computerondersteund samenwerkend leren (CSCL), het ontwerpen van innovatieve, elektronische leeromgevingen, mediagebruik in het onderwijs en het verwerven van complex cognitieve vaardigheden. English: Paul A. Kirschner (1951) is Distinguished University Professor and professor of Educational Psychology at the Open University of the Netherlands as well as Visiting Professor of Education with a special emphasis on Learning and Interaction in Teacher Education at the University of Oulu, Finland where he was also honoured with an Honorary Doctorate (doctor honoris causa). He was previously professor of Educational Psychology and Programme Director of the Fostering Effective, Efficient and Enjoyable Learning environments (FEEEL) programme at the Welten Institute, Research Centre for Learning, Teaching and Technology at the Open University of the Netherlands. He is an internationally recognised expert in the fields of educational psychology and instructional design. He is Research Fellow of the American Educational Research Association and the Netherlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Science. He was President of the International Society for the Learning Sciences (ISLS) in 2010-2011, member of both the ISLS CSCL Board and the Executive Committee of the Society and he is an AERA Research Fellow (the first European to receive this honour). He is currently a member of the Scientific Technical Council of the Foundation for University Computing Facilities (SURF WTR) in the Netherlands and was a member of the Dutch Educational Council and, as such, was advisor to the Minister of Education (2000-2004). He is chief editor of the Journal of Computer Assisted Learning, commissioning editor of Computers in Human Behavior, and has published two very successful books: Ten Steps to Complex Learning (now in its third revised edition and translated/published in Korea and China) and Urban Legends about Learning and Education (also in Dutch, Swedish, and Chinese). He also co-edited two other books (Visualizing Argumentation and What we know about CSCL). His areas of expertise include interaction in learning, collaboration for learning (computer supported collaborative learning), and regulation of learning.

Category

klasgrootte, onderzoek

Tags